Bir Yunus Çocuk Hikayesi

Yunus, Sarıköy’de dikkat çeken biriydi. Güzel ahlakı ile göz dolduruyordu. Hem zeki hem inançlı bir çocuk bulmak bu devirde zordu. O boş konuşmayan edepli bir kişiliğe sahipti. Kimse onun küfür ettiğini duymamıştı. Hakkına kanaatkardı.

 

İnsanlar arkasından gıpta edilecek sözler söylerlerdi. Herkes de çok severdi onu doğrusu. O da insanları sevmede kusur etmezdi. Hayvanlara da çok müşfikti. Onun bu sevgisi ilahi olmalı derdi insanlar.

 

Onun babası çiftçi idi. Onsuz yapamazdı. Onun sağ koluydu. Tarladan başka yirmi kadar koyun ve bir de inekleri vardı. Bunların hepsine de çobanlık yapardı. Bunu yaparken onları sevdiğini de hissettirirdi. Onlarda çok süt verirlerdi. Ailesine karşı duyduğu bu sorumluluk gıpta ile izlenirdi. 

 

Yunus’un öğrenim çağı gelince köyün hocasından ders aldı. Öğrendikleri ile kendi dağarcıklarındakini birleştirince insanı ve diğer mahlükatı sevmesi gerektiğini iyice anladı. Büyükleri saymanın küçükleri sevmenin önemini, toplumun böyle huzur içinde olabileceğini düşündü.

 

Arta kalan zamanlarında evlerinin yakınındaki ceviz ağacının altında oturur ve kuşların cıvıltısını dinler, karşıdaki yüksek dağlara ve gece olunca da yıldızlara bakar kainatın yaratılışını temaşa ederdi. Bazen de Sakarya ırmağının kıyısına kadar iner ırmağın gürültülü akışını insan nefsinin çırpınışına benzetirdi.

 

Bahar mevsimi ona daha hoş gelirdi. Çiçekler, çiçekler üzerinde uçuşan yağız delikanlı, Moğolların kelebekler, çalışan arılar, karıncalar, öncesinde eriyen karlar, doğanlar, ölenler, mezarlar, ay ve güneş… Bunlar üzerinde düşünülmesi gereken şeylerdi.  

 

Günler aylar yıllar su gibi aktı. Yunus yağız bir delikanlı olmuştu. Artık evin bütün işleri onun sorumluluğundaydı.

 

Güzel düşünceli olduğu için her şeye sevgi ile bakmasını biliyor ve kendisi de mutlu oluyordu.

 

Delikanlı yunus bir akşam üstü tarladan dönerken köylüleri üzgün gördü. Varıp soruşturdu. Tek kelimeyle Moğollar geliyordu. Devlet otoritesi kalkınca önce yerli eşkıya geldi, ardından Moğollar.

 

Dirlik düzen bitti. Güçlü olan haklı oldu. Zulüm garipleri buldu. Ağıt figan dünyayı tuttu. Bu kara günler sürerken bir de kuraklık baş gösteriverdi. Aylarca yağmur yağmadı. Bir bulut bile görünmedi.

 

O bereketli topraklar susuzluktan yarıldı. Artık vermez oldu. Kıştan çıkalı çok olmasına rağmen bir türlü bahar görünmedi. Bütün Anadolu gibi Sarıköy’de kara kara düşünmeye başlar olmuştu. 

 

Devamı var…

 

yunusum

ahi yunusum

sizleri çok özlerim

yanımda hep

bir yunus beklerim

ben hep

hakka yunus dererim

ahilerim

canlarım

bir yunus güllerim

 

aşık ahi kul ahmete nasib oldu yazmak.

7 Eylül 2013
Okunma
bosluk

Eyle bizi..

İlahi canan evine

Girenlerden eyle bizi

Yarın aşktan cemalini

Görenlerden eyle bizi

 

Mahşerde Hakk’ın gölgesi

Nice yürekler paresi

Allah’ın ol divanesi

Olanlardan eyle bizi

 

Ya Rahimi ya Kerimi

Kimse bilmez ihsanını

Hakk’sın gül, gül didarını

Görenlerden eyle bizi

 

Arşın gölgesinde seyran

Hamd sancağında püryan

Firdevs cennetinde selam

Kullarından eyle bizi

 

Bu dünyada kamu alem

Düşer kalkar nice bir dem

Mizanlarda rıza ilen

Geçenlerden eyle bizi

 

Daim koştur Hakk yoluna

Talma dünya metaına

Sağ eliyle beratına

Varanlardan eyle bizi

 

Ahi ahmed yanar durur

Defterini açar görür

Hakk didarın hoşca bilir

Sağcılardan eyle bizi

 

Ah eyledim vah eyledim

Muhammed’e yol eyledim

Ümmetine can peyledim

Uyanlardan eyle bizi

 

Bir alime sorsa idim

Nefs elimden yılsa derdim

Sevaplara dönse suçum

Selamette eyle bizi

 

Ahmedim sen de varırsun

Hallerin anda görürsün

Kara yüzle ne idersün

Ak yüzlerden eyle bizi

 

Hakka yüzler sürüp de gel

Muma dönüp sızıp da gel

Muhammede uyup da gel

Ümmetinden eyle bizi

 

Rahmet yeli kesilmesin

Gaflet ile uyunmasın

Ümmet yolu şaşırmasın

Doğrulardan eyle bizi

 

Birliğini bir eyleyen

Fakirini yol eyleyen

Ümmet için koşuşturan

Canlarından eyle bizi

 

Ahmed miskin bir gün ölür

Canımı ol veren alır

Tenim buradadır kalır

Uçanlardan eyle bizi

 

İmamların Kuran okur

Müezzinler ezan okur

Cümle duyan sorgu olur

Bilenlerden eyle bizi

 

Nefsim ile savaşırdım

Taşı nedir bilmez idim

Az ye az uyu sır bendim

Tutanlardan eyle bizi

 

Gün doğarken çıktım yola

Yoldaşım gel Kuran ola

Salavatı önden sona

Diyenlerden eyle bizi

 

İşim aşım Rahman ile

Kuran okur diller ile

Rahmeti Muhammed ile

Alanlardan eyle bizi

 

Mekke’de güzel Kabe’yi

Medine’de Muhammed’i

Arafat’tadır vakfeyi

Duranlardan eyle bizi

 

El kaldırıp amin diyen

İhram bezin bele geren

Allahümme lebbeyk ilen

Hacılardan eyle bizi

 

Hacılarla deve kessem

Şeytanları taşa tutsam

Saçlarımı kazıtırsam

Günahsızca eyle bizi

 

Zemzem içsem kana kana

Kurban olsam Hakk Teala

Derviş olup yansam sana

Aşk od’unla eyle bizi

 

Helal haram katma sakın

Kanaatle rıza yakın

Sofranıza dua katın

Berekette eyle bizi

 

Ahmet içun ömür selam

Aşksızlarla sohbet haram

Ariflerle uçmuş olam

Kullarından eyle bizi

 

 

(şiirde geçen Muhammed isimleri için lütfen bir defa salavat okuyunuz.)

Allahümme salli ala muhammedin ve ala âli muhammed

 

 

 

aşık ahi kul ahmede nasibdir

15 Temmuz 2012
Okunma
bosluk
kırşehir Son Yazılar FriendFeed

Dili Seç

cami alttan ısıtma
halı altı ısıtma
cami ısıtma
cami ısıtma