Kalktı göç eyledi Türkmen illeri
Gelen sağlar yol üstüne Kırşehir
Saldı yer beğendi aşret dilleri
Çöken sağlar can üstüne Kırşehir
Konya’dan Kırşehir’e yol eylendi
Bir Ahi Evran kula gel söylendi
Yamak çırak kalfa usta düzüldü
Gülen sağlar hal üstüne Kırşehir
Can verdin can üstüne şu Kale’den
Ahi Evran feda ettin alperen
Biçildi ahiler Moğol şerrinden
Kalan sağlar zar üstüne Kırşehir
Hutbe kıldı Osman Bey’im Söğüt’ten
Şeyh Edebali kız verdi öğütnen
Aşık Paşa yol eyledi garipnen
Bilen sağlar gül üstüne Kırşehir
Osman kutladı Kırşehir sancağı
Aşık Paşa Bey kılındı veraı
Türkmen Yörük İslam düştü çerağı
Hünkar sağlar kul üstüne Kırşehir
Kır şehir dedi Türkmen’im yeşile
Boza yordu nesillerim nesile
Bağrına sardın niceler aşkına
Yatan sağlar çek üstüne Kırşehir
Gel zaman git zaman garip söylendi
Bölükbaşı dediler laf uzandı
Menderes alan’da toza bulandı
Giden sağlar baş üstüne Kırşehir
Yaz baharı elli dört say deminden
İl, ilçe düştü menderes hışmından
Yavruları dağıldı zar hükmünden
Giden sağlar gel üstüne Kırşehir
Muşkara’nın yeni yeni yelinen
Feda oldun siyasetle kastınan
Arap için Arabistan yakılan
Yanan sağlar od üstüne Kırşehir
Yiten yitti kalan kaldı ar olsun
Dertli kullar ah eyledi oh olsun
Hakk nasib eder öcünü gün olsun
Yaman sağlar öc üstüne Kırşehir
Menderes, Menderes bihoş ademdir
Bir vakit gelir dünya can parendir
Koltuk veren halk imiş sayendir
Aman sağlar oy üstüne Kırşehir
Osman’ın adalet’te kar etmedi
İlçe olmaktan korkmayız denildi
Bölükbaşı muhtarımız seçildi
Saman sağlar köy üstüne Kırşehir
Vakit geldi tamam oldu azabın
Avanosla Hacıbektaş budağın
Elli yedi gelin gele mezatın
Duman sağlar al üstüne Kırşehir
Ahi kul ahmedim yaren yareli
Kır şehir oymakları bin pareli
Öte dursam beri gel der beyleri
Zaman sağlar kır üstüne Kırşehir
AÇIKLAMA: 1954 yılı Temmuz ayında Başbakan Menderes, ziyaret için geldiği Kırşehir’de, muhalif Bölükbaşı’nın ateşli konuşması üzerine, konuşma alanından (Bu günkü stad yeri -alan-) seçmenleri ile başlar üstünde ayrılarak, Kırşehir’e gelen bir Başbakanı seyircisiz ve yalnız bırakması üzerine çok kızar ve Ankara’ya döner dönmez çıkarttırdığı bir kanunla Kırşehir’i ilçe yapar ve eski ilçelerini de komşu vilayetlere dağıtır, Kırşehir’i de daha yeni il olmuş olan (şu anki adı Nevşehir olan) Muşkara’ya bağlar.
Bölükbaşı “Arap için Arabistan yanmaz” diye çok söylendi ise de yeterli çoğunluğu olmadığı için bir şey yapamadı. Menderes’in Adalet Bakanı Osman Çiçekdağı’da aslında Kırşehirli’ydi fakat onun da bir faydası olmadı. Nihayet üç yıl süren büyük üzentü ve muhalefet ve halkın kızgınlığı ile 1957 yılı temmuz ayında muhalefetteki İnönü’nün verdiği bir önergeyle tekrar il olsa da eski ilçelerinden avanos ve Hacıbektaş’ı tekrar geri almak kısmet olmadı.
Biz bu ağıtı bu acı için kaleme aldık ki bundan sonraki bir zamanda bu iki ilçeyi de geri almak mümkün olsun ve insanlar bunu doğru bilip gayretli olsunlar.
aşık ahi kul ahmede yazmak nasib olmuştur
Ben de bıktım şu dünyanın halından
Bağlar bozuk hazan olmuş gidiyor
Derde düştüm şu yaylanın belinden
Dağlar yüksek Ferhat olan gidiyor
Ağla ağla gözüm yaşı selolur
Selden gelen değirmene su olur
İflah etmez bu dert beni çürütür
Yollar ırak şaki sarmış gidiyor
Kime ne ettim ben geydin alları
Irak ettin gözlediğim yolları
Zahmetlerle yetirdiğim gülleri
Eller yoldu bizar olup gidiyor
Sara sara sardım gönlü çirkini
Yaylalarda geçmez akçe hat’rını
Yaban ilde verem etti canımı
Ahdi bozuk aş’ret yılmış gidiyor
Yaylalarda gelin kızlar söyleşir
Ele gitmez kavim gardaş paylaır
Elde deyu bana ırak eyleşir
Aşret bozuk iller yavan gidiyor
Dağların karı, bağların gülü var
Onbeşinde memelerin balı var
Atadan ayrılmanın da yolu var
Usul bozuk gönül kırgın gidiyor
Sabah olur ağşam olur yar gülmez
Oğlan uşak sokaklarda ev bilmez
Heriflik de ele düşmüş pul etmez
Dara düşen candan geçmiş gidiyor
Bir yar sevsem eskisine zor gelir
Eski alsam cana katmaz hor gelir
Benim gönlüm kime yansa gül olur
Güle düşen bülbül olmuş gidiyor
Canı cana kulu arşa yol etsem
Derde düşen ben’li haller köz etsem
Kime varsam baha vermez aşk desem
Yavan düşen paye almış gidiyor
Kara gözler sürme ilen ne zalım
Yakar durur yerli yaban belalım
Aman vermez memelerin emeyim
Allı yanak yarelenmiş gidiyor
Kul ahmed de yanar imiş güzele
Kaç güzel sevmiş bu gönül bazara
Benden geçtim canan diye satıra
Boyun vermiş candan olup gidiyor
aşık hattat ahi kul ahmede nasibdir