Al hare giyer de yeşil gözlerin
Beni derde salan gozel has gelin
Bir çare düşerde sesil nazların
Beni derde koyan gozel has gelin
Yeşil başlı gövel ördek süzülür
Süzülür de kirik ilen düzülür
Üzme beni gelin yaram deşilir
Beni darda koyan gozel baş gelin
Yeşil gözler yeşillenmiş çemen mi
Dağlar kaşı çeker gönül yuman mı
Bağda gozel alıp kaçsam gelmen mi
Beni dağda gören gozel koş gelin
Bir nazına bin sözümü yiyeyim
Domurcuklar terler imiş sıkayım
Helal güller bahar eyler açayım
Beni canda gören gozel hoş gelin
Söyler dilim ağlar özüm bilmezler
Sözüm beştir O’nu çalar duymazlar
Aşkı güle yazdım kokar gülmezler
Beni bağda gören gozel gül gelin
Yiğitler dizilir sıra daşına
Sunalar doluşur pınar başına
Üçgül açmış çemenlerde aşığa
Beni yarda goren gozel güç gelin
ahi kulum ahmedim gozel içun
gozel deyu ömür yidim aşk içun
on güzelden bire düştüm sıdk içun
beni zorda goren gozel gül gelin
aşık ahi kul ahmede nasibdir