ÜMÜŞÜN AĞIDI 1940…

MUCURLU MULLA’NIN ASKERDEN ÖLÜMÜ ÜZERİNE NİŞANLISI ÜMÜŞÜN AĞIDI 1940….

 
Büyük bir heyecanla vatani görevini yapmak için gülerek askere giden Mulla kısa süre sonra hastalanır ve ecelle buluşur.
 
Künyesini köyüne getirirler. Elleri kınalı gözleri sürmeli asker yolu bekleyen 19 yaşında belki de Şairliğinin bile farkında olmayan Ümüş’ün yüreğini delen acılarını öğrenmek ister misiniz?
Acılar….Acılar…. Dil ile damağın birleştiği yerde beyne giden acılar…
 
Basit bir iğnenin ucundan damarda hissedilen acılar… Ahrazın kulağında körün gözüne,gebenin karnında topalın dizine giden acılar….
 
Yoksa kendinizi acı mı sayıyorsunuz?.. Siz hiç canından çok sevdiği insanı vatana şehit verip,yüreğindeki yarayı, omzundaki yükü hiçe sayıp, feryadı figanla dumanlı dağlara kaçan sevgiliyi ya da ciğeri yanmış,akan gözyaşlarıyla toprağı delen bir anayı gördünüz mü?..
 
ÜMÜŞ’ÜN AĞIDI
 
Geyceğin suyu da naman küşüler
Ayağında sarı çizme ışılar
Sen niye ağlıyon hüsne bacısı
Kardaşın var samenini karşılar
 
Alın mıskasını derin hocadan
Feryadını kimler duydu peceden
Eğer yarim duysa idim sesini
Yanına varırdım yarı geceden
 
Cevdet Abim verdi haberi alına
Çıkamadım aşılığın beline
Yaşım taze kıyma felek telime
Düğünüm mahşere kaldı neyleyim
 
Bacım gülüzar da başımda durur
Sıkıyeler gelmiş iğneler vurur
Yanıyo ciğerim dillerim kurur
Düğünüm mahşere kaldı neyleyim
 
Yaşadığı acıları sevinci paylaşan bir toplum temennisi ve arzusuyla….. sait sargın
22 Haziran 2011
Okunma
bosluk
kırşehir Son Yazılar FriendFeed

Dili Seç

cami alttan ısıtma
halı altı ısıtma
cami ısıtma
cami ısıtma