Ben de şaştım bu göğnümün elinden
Yaz gününde pekmez katıp kar ister
Dolanmış zülfüne Türkmen gelinin
Saz çalıp da düğün dernek bar ister
***
Davul çalar mani dizer yar seçer
Peşrev yapar zurnacıyı huş eder
Bu havalar nazlı yari del’eder
Yaz gelip de harman dane yel ister
***
Garip döver yetim kılar baş gider
Vakit gelir dar kapıda eğilir
Münker nekir gırtlağına oturur
Sor deyince iman kime kul ister
***
Havalanma sen gönül havalanma
İkrar verip şirin diye darlanma
Zaman kötü ferhat olup şahlanma
Dağ başında üçgül açmış kok ister
***
Sara sara sardım gönlü çirkini
Dostlar ağlar düşman alır ahımı
Hayra varmaz çeker oldum şerrini
Yaz bahtıma sabrı kader levh ister
***
Şükreyle haline taş dosttan gelir
Başın dahi tutsan var senden bilir
Çelme takar kılıç vurur soldurur
Zor gününde şerri sava sıdk ister
***
Dost dosta değil dosttan dosta bakar
Alır rahmet döner halka nur saçar
Yad ellerde salınır da dost arar
Dost bilip de gördüğünden kul ister
***
Müslim isen zarar kılma komşuna (hadislere göre dört makam ve farkına dikkat!)
Mü’min olup güven eyle her kime
Müttaki dur sakındığın şüpheye
Dost bilip de muhsin kulda sır ister
***
Al yeşil cevheri döktüm beğenmez
Oynamadık taydan dürü soğurmaz
Toprak olsa bağında gül bitirmez
Yaz gelince bağrın açıp kış ister
***
Ey gönül çekilmez dertler sendedir
Çarkın bükülmez nazların güldedir
Zübde-i alemin sırrı sendedir
Kul olunca gözün yaşın sel ister
***
Öldü ahmed kaldı ceset tabutum
Kimler kıldı namazımı görürüm
Münker nekir sorgusuna çatarım
Kul varınca gökler aşıp şah ister
***
Kul ahmedim Allah vedüd severim
Zikri hafi HAK deyince uçarım
Muhammed’e salat ile koşarım
Gel deyince güller verip hac ister
…………………………………….
kul ahmede verildi dizsin diye
tez elden saf kullar okusun diye
amel etmeyen illa ölsün diye
ölenler “bela” dost imiş dost imiş